włoszczyzna: co z bobem?

Truskawki, zielony groszek i bób przerobiłam na początku maja. Wyjeżdżałam z Lacjum, gdy sławne czereśnie sabińskie były już dojrzałe (w Sabina je się owoce twardawe; już nie zielone, ale też nie miękkie i słodkie), w sam raz na marmellata di ciliegie. Z Terracina przywiozłam aromatyczne brzoskwinie, a z Caserty arbuz. W Rieti rozpoczęto ustawianie barów ze schłodzonym arbuzem, czyli jest lato...

Tymczasem okazuje się, że w innej części Europy dopiero zaczyna się sezon bobowy. Wygrzebałam więc zdjęcia;  może komuś przyda się inspiracja, W  tym roku zajadałam się pastą z surowego bobu: oliwa, czosnek, bób, mentuccia (lub inna mięta), sól. Zmiksować (tylko nie, broń boże, na papkę) lub utrzeć w moździerzu. Można ją samą na grzance, można położyć na niej marynowane płaty papryki. Można też do pasty dolać sporo aromatycznej oliwy i zrobić sos do makaronu (na przykład rigattoni czy penne). I tylko łyżka parmezanu lub - jeszcze lepiej - młodego pecorino. I koniecznie lampa schłodzonego Fiano di Avellino.

Dopiska: bób powinien być młody, czyli zielony. Jeśli nie jest to trzeba sprawdzić czy nie jest mączysty. I obrać ze skórki.