włoszczyzna: Landryna kuchenna

czyli sprzęt SMEG, a konkretnie FAB (pewnie od FABulous) -- retro w kolorach dziwnych.

Jak powszechnie wiadomo, rozum i uczucie nie koniecznie idą w parze i nie jestem tu wyjątkiem: SMEGA kocham, mimo że technologicznie nie wyprzedza konkurentów na rynku a kosztuje więcej. Dużo więcej. No ale SMEG jest boski. Śliczny jak Johnny Depp i sexy jak Brad Pitt. I, prawdę mówiąc, mając do wyboru kolację sam na sam z którymś z tych panów albo FAB SMEG-a, wybrałabym SMEGA (choć zawahałabym się przed odrzuceniem randki z Jeremy Irons lub Matthew MacFadyen).

SMEG to Smalterie Metallurgiche Emiliane Guastalla, stworzona w 1948 (jak widać najlepszy design włoski zdarzył się po zaraz po wojnie: SMEG, Vespa, Ape...) przez Vittorio Bertazzoni w Guastalla (Emilia-Romagna). SMEG, w przeciwieństwie do wielu firm rodzinnych, nadal jest w rękach rodu Bertazzoni.

Nigdy nie byłam w Guastalla, ale pewnie tam pojadę na pielgrzymkę. Ostatecznie każdy ma swoje Lourdes :-) Przy okazji sprawdzę czy postawiono pomnik Vittorio Bertazzoni. A może będzie do kupienia plastikowa miniaturka kolorowego SMEGA zatopionego w kuli z plastykowym śniegiem?

PS: Tak jak nie można mieć jednego kota, tak nie można skończyć na jednym SMEGu. Mam czerwoną lodówkę i zaczynam na serio zastanawiać się nad kupnem smegowej zmywarki do naczyń (a miała być klasyczna biała, wolnostojąca) do kuchni w Ginestra